Lucenarium - wymownym symbolem świętego czasu Adwentu jest wieniec i świeca adwentowa. Światło wskazuje drogę, rozprasza ciemności, usuwa lęk i stwarza poczucie bezpieczeństwa i wspólnoty. Światło jest znakiem obecności Chrystusa „światłości świata”. Światło czterech kolejnych świec adwentowych ma nas doprowadzić stopniowo do prawdziwego „Światła” wschodzącego w Narodzenie Pańskie.
Zielone gałązki są symbolem nadziei zwyciężającej śmierć. Podobnie jak duży wieniec adwentowy w kościele, tak i wasze małe wieńce w domach mają codziennie przypominać o radosnym czasie przygotowania adwentowego. Niniejszy obrzęd ma nam wyprosić pomoc i Boże błogosławieństwo na cały nasz trud adwentowy.
Świece na wieńcu adwentowym
Cztery świece adwentowe symbolizują cztery tygodnie adwentu i wskazują na najważniejsze etapy historii zbawienia. Zapalane kolejno w każdą niedzielę wskazują na upływ czasu, skracając czas oczekiwania na Boże Narodzenie.
„Świeca Proroka” (Świeca Nadziei) – zapalana w I niedzielę adwentu, symbolizuje proroków, którzy zapowiedzieli przyjście Mesjasza.
„Świeca Betlejem” (Świeca Pokoju) – zapalana w II niedzielę adwentu na pamiątkę miejsca, w którym narodził się Zbawiciel.
„Świeca Pasterzy” (Świeca Radości) – zapalana w III niedzielę adwentu przypomina pasterzy, którzy jako pierwsi ujrzeli Jezusa i ogłosili światu „radosną nowinę”. Niedziela ta nosi nazwę Gaudete („Radujcie się”), dlatego świeca ma radosny, różowy kolor.
„Świeca Aniołów” (Świeca Miłości) – zapalana w IV niedzielę adwentu symbolizuje aniołów, którzy objawili się pasterzom w grocie betlejemskiej, ogłaszając im narodziny Dzieciątka Jezus.