Obraz kanonizacyjny Świętej Kingi przygotowany został na uroczystość kanonizacji Sądeckiej Pani w pracowni artysty malarza Piotra Moskala. Obraz ukazuje postać Świętej, gdy w habicie klaryski wkracza w progi klasztoru, w dłoniach podtrzymuje model kościoła - atrybut fundatorki. Jest to niewątpliwe nawiązanie do najstarszego wizerunku kultowego Świętej - drewnianej rzeźby z 1470 roku, umieszczonej w ołtarzu kaplicy Świętej Kingi w Klasztorze Sióstr Klarysek.
W tle obrazu widoczny pejzaż, ukazuje od najdalszego planu: Tatry, Pieniny z Trzema Koronami i Przełomem Dunajca oraz zamek w Nowym Korczynie. Wkomponowane w pejzaż rzeki to splot Popradu, Dunajca i Wisły.
Na najbliższym planie pejzażu, po stronie prawej rozpoznajemy Wawel - rezydencję, którą opuściła, zaś po stronie lewej wkomponowany szyb kopalniany - przypomina pozostawiony ludziom dar soli w Bochni i Wieliczce.
U dołu kompozycji artysta uwidocznił porzucony płaszcz książęcy i insygnia; obok płaszcza otwarta szkatuła z monetami mówi o darowanym na rzecz naszego kraju posagu przez Świętą Kingę, a pierścień w bryle soli nawiązuje do legendy o odkryciu soli w Bochni. Sama Święta kieruje się w stronę światła, które poprzez krzyż wskazuje jej drogę. Odciśnięta w progu klasztornej bramy stopa z datą 1289 - upamiętnia rok profesji zakonnej Świętej Kingi, zaś data 1999 z napisem "Sancta Kinga" upamiętnia jej kanonizację. Lilia położona na stopniu symbolizuje zachowane przez nią dziewictwo.